Bromek amonowy, zwany także Ammonium bromatum, wykazuje najsilniejsze działanie uspokajające spośród wszystkich soli bromu stosowanych w lecznictwie. Zaburza popęd płciowy u mężczyzn, czego powodem jest hamowanie produkcji testosteronu. Amonowy bromek jest substancją farmaceutyczną cechującą się znaczną toksycznością. Obecnie stosowanie bromku amonowego zostało znacznie ograniczone, choć wydaje się korzystnym jego zastosowanie przy leczeniu niektórych postaci nerwic czy też pomocniczo w leczeniu gruczolaka przysadki. Ammonium sedativum przepisywany jest w preparatach farmaceutycznych sporządzanych jako leki recepturowe. Wykonuje się z niego mieszanki (mixturae) np. w połączeniu z: Tinct. Adonidis, Tinct. Polemonii, Tinct. Crataegi, Passispasminum, Cardiamidum, Chloralum hydratum.

Natrii tetraboras zwany jest także popularnie Boraksem. Spotykany w przyrodzie w postaci minerału tinkalu – boraksu rodzimego, jednakże dla celów farmaceutycznych jest pozyskiwany wyłącznie w sposób syntetyczny. Sodu tetraboran jest surowcem farmaceutycznym stosowanym obecnie wyłącznie zewnętrznie. Wykazuje działanie antyseptyczne, ściągające oraz przeciwgrzybiczne. Działa też przeciwświądowo i przeciwobrzękowo. Wykorzystywany również jako tradycyjny środek przy leczeniu stanów zapalnych błon śluzowych nosa, gardła, spojówek i pochwy. Ewentualnie środek dezynfekujący drobne skaleczenia. Tetraboran sodowy to związek toksyczny. Cechuje się powolnym wydalaniem z ustroju, co jest związane ze zjawiskiem kumulacji. Długotrwałe stosowanie tej substancji farmaceutycznej, szczególnie w wysokich stężeniach, na znaczne powierzchnie wymaga ostrożności. Istotnym jest, iż tetraboran może się wchłaniać z błon śluzowych, a także przez nieuszkodzoną skórę. W recepturze aptecznej sporządzane są roztwory wodne tetraboranu sodu (służące do odkażania ran), roztwory glicerynowe (przy sporządzaniu maści, kremów). Boraks wykorzystuje się też w postaci leku jałowego do użytku okulistycznego np. krople do oczu czy płyny do ich przepłukiwania.

Cholesterol, zwany także cholesteryną, to związek należący do grupy steroli. Może być otrzymywany w sposób syntetyczny, jednak dla potrzeb przemysłu pozyskiwany jest głównie ze źródeł naturalnych. Cholesteryna pełni istotną funkcję w wielu procesach biochemicznych, a jej obecność w błonach komórek nerwowych mózgu ma duże znaczenie dla funkcjonowania synaps. Cholesterol jest substratem dla wielu czynnych biologicznie cząsteczek steroidowych m.in. hormonów płciowych, kortykosterydów, kwasów żółciowych, witaminy D3 i jej metabolitów, a także innych związków. Cholesterol ma działanie łagodzące, natłuszczające oraz zmiękczające naskórek. W recepturze aptecznej stosowany jest jako emulgator, składnik maści czy też innych form farmaceutycznych. Substancja do receptury zastosowana w roztworze alkoholowym może służyć jako środek poprawiający strukturę włosów. Wykazuje właściwości lecznicze przy łojotoku. Surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej najczęściej przepisywany z innym substancjami pomocniczymi i czynnymi. Znalazł zastosowanie przede wszystkim w leczeniu łuszczycy.

Erytromycyna, zwana też Ilotycinum, należy do grupy antybiotyków makrolidowych. Wykazuje działanie bakteriostatyczne. Uznawana jest za antybiotyk alternatywny w przypadku nadwrażliwości na antybiotyki z grupy penicylin. Erytromycyna stosowana jest przede wszystkim w leczeniu zakażeń górnych dróg oddechowych (zapalenie migdałków, gardła, krtani, zatok, wtórne zakażenia bakteryjne w przebiegu grypy lub przeziębień), zakażeń dolnych dróg oddechowych (zapalenie tchawicy, ostre zapalenie oskrzeli lub zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc – płatowe, odoskrzelowe, pierwotne atypowe zapalenie płuc, rozstrzenie oskrzeli, choroba legionistów), zapalenia ucha środkowego i zewnętrznego, zakażeń skóry i tkanek miękkich (czyraki, czyraki mnogie, zapalenie tkanki łącznej, róża), zakażeń przewodu pokarmowego (zapalenie pęcherzyka żółciowego, gronkowcowe zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy). Zapobiega zakażeniom okołooperacyjnym, wtórnym zakażeniom w przebiegu oparzeń, zapaleniu wsierdzia u osób poddawanych zabiegom stomatologicznym. Surowiec farmaceutyczny stosowany jest także w przypadku następujących zakażeń: zapalenie szpiku, cewki moczowej, rzeżączka, kiła pierwotna, ziarniniak weneryczny pachwin, błonica, płonica, miejscowo – trądzik pospolity. W okulistyce stosowany do leczenia powierzchownego zakażenia gałki ocznej wywołanego przez wrażliwe drobnoustroje oraz w profilaktyce zakażeń gałki ocznej u noworodków. Surowiec leczniczy stosowany w recepturze aptecznej, zarówno do użytku wewnętrznego, jak i zewnętrznego.