• Zastosowanie

    Właściwości fizykochemiczne

    Postać: biały, krystaliczny proszek, bez zapachu

    Rozpuszczalność: bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w etanolu

    Postać leku recepturowego: krople

    Wykaz A – substancja bardzo silnie działająca

    Podanie do oka (dawki maksymalne): Dawka max jednorazowa: 2 mg            Dawka max dobowa: 3 mg

    Leczenie

    • Diagnostyka okulistyczna
    • Leczenie zapalenia ciała rzęskowego i tęczówki
    • Terapia amblyopii (zespół „leniwego oka”)
    • Spowolnienie progresji krótkowzroczności u dzieci
  • Zastosowanie

    Benzokaina to ester etylowy kwasu 4-aminobenzoesowego. Należy do grupy syntetycznych środków znieczulających miejscowo. Benzokaina wykazuje również dzianie przeciwświądowe i z tego względu wchodzi w skład preparatów stosowanych pomocniczo jako środki łagodzące objawy ospy wietrznej, półpaśca, ukąszeń owadów. Benzokaina jest surowcem farmaceutycznym stosowanym w praktyce receptury aptecznej do sporządzania preparatów złożonych w postaci maści lub pudrów płynnych oraz czopków doodbytniczych.

  • Zastosowanie

    Bismuthi subgallas, zwany powszechnie Dermatolem, to sól bizmutu trójwartościowego. Charakteryzuje się działaniem przeciwzapalnym, przeciwropnym, przeciwgnilnym, osuszającym, zapierającym, ściągającym oraz lekko złuszczającym. Surowiec farmaceutyczny o zdolnościach hamujących drobne krwawienia, posiadający właściwości przeciwtrądzikowe. Bizmutawy galusan zasadowy stosuje się w recepturze aptecznej przede wszystkim miejscowo na błony śluzowe i skórę. Także w leczeniu owrzodzeń, ropiejących i sączących się ran, skaleczeń, choroby hemoroidalnej, jak również trądziku i stanów zapalnych. Jako farmaceutyk nie powinien być stosowany w formie doustnej, z uwagi na możliwość przenikania jonu bizmutowego do krwiobiegu, co może prowadzić do zatrucia. Dermatol jest surowcem aptecznym stosowanym w recepturze, szczególnie przy sporządzaniu kremów, maści, mazideł, zawiesin, zasypek i czopków. Jest składnikiem leków galenowych i oficynalnych.

  • Zastosowanie

    Bizmutu węglan zasadowy to nierozpuszczalna w wodzie sól bizmutu trójwartościowego. Substancja farmaceutyczna charakteryzująca się działaniem ściągającym, zapierającym, przeciwzapalnym oraz osłaniającym, hamującym nadkwaśność w chorobie wrzodowej, nieżycie jelit, stanach zapalnych i krwawieniach z przewodu pokarmowego. Ma zdolność zobojętniania nadmiaru kwasów w treści żołądkowej. Pomocniczo stosowany również w guzkach krwawniczych (hemoroidach). Surowiec farmaceutyczny stosowany w praktyce receptury aptecznej do wytwarzania zasypek, maści, papek. Dodawany do czopków doodbytniczych.

  • Zastosowanie

    Natrii tetraboras zwany jest także popularnie Boraksem. Spotykany w przyrodzie w postaci minerału tinkalu – boraksu rodzimego, jednakże dla celów farmaceutycznych jest pozyskiwany wyłącznie w sposób syntetyczny. Sodu tetraboran jest surowcem farmaceutycznym stosowanym obecnie wyłącznie zewnętrznie. Wykazuje działanie antyseptyczne, ściągające oraz przeciwgrzybiczne. Działa też przeciwświądowo i przeciwobrzękowo. Wykorzystywany również jako tradycyjny środek przy leczeniu stanów zapalnych błon śluzowych nosa, gardła, spojówek i pochwy. Ewentualnie środek dezynfekujący drobne skaleczenia. Tetraboran sodowy to związek toksyczny. Cechuje się powolnym wydalaniem z ustroju, co jest związane ze zjawiskiem kumulacji. Długotrwałe stosowanie tej substancji farmaceutycznej, szczególnie w wysokich stężeniach, na znaczne powierzchnie wymaga ostrożności. Istotnym jest, iż tetraboran może się wchłaniać z błon śluzowych, a także przez nieuszkodzoną skórę. W recepturze aptecznej sporządzane są roztwory wodne tetraboranu sodu (służące do odkażania ran), roztwory glicerynowe (przy sporządzaniu maści, kremów). Boraks wykorzystuje się też w postaci leku jałowego do użytku okulistycznego np. krople do oczu czy płyny do ich przepłukiwania.

  • Zastosowanie

    Właściwości fizykochemiczne

    Postać: biały, krystaliczny proszek o charakterystycznym zapachu

    Rozpuszczalność: trudno rozpuszczalny w wodzie, bardzo łatwo rozpuszczalny w etanolu, łatwo rozpuszczalny w olejach

    Postać leku recepturowego: roztwory, maści

    Zewnętrznie (dawki zalecane):  Maść 1,0% – 10,0% Roztwór 1,0% – 10,0%

    Leczenie

    • Miejscowo rozgrzewające
    • Przeciwświądowe
    • Poprawiające ukrwienie skóry
    • Lekko znieczulające
  • Zastosowanie

    Właściwości fizykochemiczne

    Postać: biały, szarobiały lub żółtobiały, miałki, krystaliczny proszek lub drobne kryształy, igły lub wydłużone płytki

    Rozpuszczalność: trudno rozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w etanolu

    Postać leku recepturowego: roztwory, zawiesiny, maści, kremy, globulki dopochwowe, żele, mleczka, pasty, krople i maści do oczu

    Wykaz B substancja silnie działająca

    Doustnie (dawki maksymalne): Dawka max. jednorazowa: 0,75 g        Dawka max. dobowa: 3,0 g

    Zewnętrznie (dawki zalecane): Maść: 2,0%  Maść do oczu: 1,0%  Krople do oczu: 0,5%

    Zastosowanie

    • Ropne schorzenia skóry
    • Czyraki
    • Ropne zapalenie spojówek
    • Zakażenia ucha
    • Zakażenia pochwy
  • Zastosowanie

    Cholesterol, zwany także cholesteryną, to związek należący do grupy steroli. Może być otrzymywany w sposób syntetyczny, jednak dla potrzeb przemysłu pozyskiwany jest głównie ze źródeł naturalnych. Cholesteryna pełni istotną funkcję w wielu procesach biochemicznych, a jej obecność w błonach komórek nerwowych mózgu ma duże znaczenie dla funkcjonowania synaps. Cholesterol jest substratem dla wielu czynnych biologicznie cząsteczek steroidowych m.in. hormonów płciowych, kortykosterydów, kwasów żółciowych, witaminy D3 i jej metabolitów, a także innych związków. Cholesterol ma działanie łagodzące, natłuszczające oraz zmiękczające naskórek. W recepturze aptecznej stosowany jest jako emulgator, składnik maści czy też innych form farmaceutycznych. Substancja do receptury zastosowana w roztworze alkoholowym może służyć jako środek poprawiający strukturę włosów. Wykazuje właściwości lecznicze przy łojotoku. Surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej najczęściej przepisywany z innym substancjami pomocniczymi i czynnymi. Znalazł zastosowanie przede wszystkim w leczeniu łuszczycy.

  • Zastosowanie

    Właściwości fizykochemiczne

    Postać: biały proszek lub kryształy

    Rozpuszczalność: bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie, praktycznie nierozpuszczalny w etanolu

    Postać leku recepturowego: roztwory, kremy, maści, żele,  krople do oczu

    Zewnętrznie (dawki zalecane):  krople do oczu 0,1% – 0,5% | roztwór 0,5% – 1,0% | maść 2,0% – 10,0%

     Leczenie

    • Trudno gojące się rany
    • Stany zapalne skóry
    • Owrzodzenia
    • Odleżyny
    • Liszaje
    • Wspomaganie leczenia trądziku, zmian łuszczycowych, nadpotliwości
    • Zapalenie spojówek
    • Stany ropne oczu
    • Nadmierne łzawienie
  • Zastosowanie

    Właściwości fizykochemiczne

    Postać: biały, krystaliczny proszek

    Rozpuszczalność: rozpuszczalny w wodzie

    Postać leku recepturowego: roztwory, krople, krople do oczu, proszki

    Wykaz Bsubstancja silnie działająca

    Doustnie (dawki maksymalne): Dawka max. jednorazowa: 0,05 g        Dawka max. dobowa: 0,15 g

    Zewnętrznie (dawki zalecane): krople do oczu 1,0% – 3,0%

    Leczenie

    • Kaszel w przeziębieniu i infekcjach płuc w połączeniu z kodeiną
    • Zmętnienie rogówki
    • Wysięki wewnątrzgałkowe ciała szklistego

     

  • Zastosowanie

    Disodu fosforan dwunastowodny ma postać bezbarwnych, przezroczystych kryształów, które są łatwo rozpuszczalne w wodzie, a praktycznie nierozpuszczalne w etanolu. Surowiec w recepturze aptecznej często pojawia się jako substancja pomocnicza w różnych postaciach leku, m.in. w roztworach wodnych, mieszankach, zawiesinach, maściach i proszkach. W recepturze preparatów okulistycznych stanowi składnik buforów fosforanowych, zapewniających odpowiednie pH leku. Co ważne, jest składnikiem mieszanki fosforanowej, którą stosuje się w terapii krzywicy hipofosfatemicznej u dzieci. Substancja stosowana jest także jako środek przeczyszczający i wchodzi np. w skład preparatu gotowego przeznaczonego do oczyszczania jelita grubego przed badaniem radiologicznym, endoskopowym, operacją lub przed porodem.

  • Zastosowanie

    Dithranol, zwany też Cygnoliną lub Antraliną, to substancja otrzymywana w sposób syntetyczny. Jest to pochodna fenolowa (antranolu) oraz pochodna wcześniej stosowanej chryzarobiny o podobnych właściwościach, otrzymywanej naturalnie z pnia drzewa Andira araroba, występującego w Brazylii i Wschodniej Azji. Wykorzystywana w lecznictwie od przeszło 120 lat. Jest to substancja farmaceutyczna o właściwościach antymitotycznych. Wynika to z tego, że z dithranolu pod wpływem tlenu powstaje rodnik dithranolu oraz inne reaktywne cząsteczki (tlen singletowy, anion nadtlenkowy i rodniki hydroksylowe). Obecność tych form w komórce powoduje spowolnienie podziałów komórkowych. Cechuje się działaniem silnie keratoplastycznym, keratolitycznym (w zależności od zastosowanego stężenia), bakteriobójczym, grzybobójczym, przeciwłojotokowym. Dawniej dithranol stosowany był powszechnie w leczeniu grzybic, liszajów, wyprysków oraz innych chorób skóry wymagających stosowania leków redukujących (w stężeniach 0,02–0,1%). Obecnie w wymienionych wskazaniach stosowany jest bardzo rzadko. Obecnie jest najczęściej stosowany w leczeniu łuszczycy. Surowiec farmaceutyczny wykazuje dużą skuteczność w zwalczaniu tej choroby, wydłużając okresy remisji. Substancja do receptury aptecznej do użytku zewnętrznego, służąca do wytwarzania maści, past, kremów, czasem też roztworów alkoholowo-eterowych, eterowych, kolodionowo-eterowych. Często przepisywany jako surowiec recepturowy z innymi substancjami pomocniczymi, szczególnie natłuszczającymi.

  • Zastosowanie

    Efedryny chlorowodorek to substancja farmaceutyczna pobudzająca układ współczulny w sposób bezpośredni. Z kolei pośrednio działa poprzez uwalnianie noradrenaliny z zakończeń nerwowych. Efedrosan stosuje się przede wszystkim w celu pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego, podwyższenia ciśnienia tętniczego krwi (stosowany w leczeniu niedociśnienia), przyśpieszenia akcji serca, rozszerzenia oskrzeli (rozkurcz mięśni gładkich), zmniejszenia przepływu krwi przez tętnice trzewne i zaopatrujące skórę, zwiększenie przepływu krwi przez tętnice wieńcowe, mózgowe i zaopatrujące mięśnie prążkowane, zwiększenie siły skurczu mięśnia sercowego. Surowiec farmaceutyczny wykorzystywany w stanach podciśnienia, zapobiegawczo w dychawicy oskrzelowej, a także w bloku przedsionkowo-komorowym. Obkurcza obwodowe naczynia krwionośne (skórne) oraz jelitowe, podnosząc ciśnienie krwi. Efedryna w porównaniu do adrenaliny działa dłużej, choć jest słabsza. Silnie pobudza ośrodkowy układ nerwowy, ośrodki wegetatywne, pracę serca, także wzwód prącia i łechtaczki, zwiększając odbiór doznań seksualnych, wzmagając i wydłużając skurcze ejakulacyjne. Hamuje opróżnianie pęcherza moczowego, gdyż kurczy jego zwieracz. Zwiększa nie tylko napięcie mięśni, ale też siłę fizyczną oraz zdolność postrzegania i zapamiętywania. Intensyfikuje gotowość i chęć do pracy psychicznej czy fizycznej, efektywnie zwiększając jej wydolność.

  • Zastosowanie

    Właściwości fizykochemiczne

    Postać: biały lub jasnożółty proszek albo bezbarwne lub jasnożółte kryształy

    Rozpuszczalność: trudno rozpuszczalna w wodzie, łatwo rozpuszczalna w etanolu

    Postać leku recepturowego: roztwory, maści, maści do oczu

    Wykaz B – substancja silnie działająca

    Zewnętrznie (dawki zalecane): Maść: 1,0%  Maść do oczu: 0,5%  Roztwór: 2,0%

    Doustnie (dawki maksymalne):Dawka max. jednorazowa: 1,0 g   Dawka max. dobowa:  4,0 g

     Zastosowanie

    • Zakażenia skóry i tkanek miękkich
    • Trądzik pospolity
    • Powierzchowne zakażenia gałki ocznej
    • Profilaktyka zapalenia gałki ocznej u noworodków
  • Zastosowanie

    Etakrydyny mleczan to antyseptyk o silnym działaniu bakteriobójczym, przeciwgrzybicznym, niedziałający jednak na formy przetrwalnikowe bakterii. Substancja farmaceutyczna działająca na powierzchni skóry, mająca zdolność przenikania do sąsiednich tkanek. Istotne jest to, iż przy takich właściwościach nie drażni skóry i błon śluzowych, nie działa też ściągająco (ponieważ nie wchodzi w reakcje z białkami). Etakrydyny mleczan stosowny jest w roztworach do odkażania skóry i błon śluzowych. W ginekologii surowiec recepturowy służący do przygotowania roztworów do płukania pochwy oraz recepturowych gałek dopochwowych. Substancja farmaceutyczna do receptury aptecznej łączona z innymi substancjami leczniczymi, wykorzystywana przy sporządzaniu roztworów wodnych, roztworów etanolowych, maści, żeli, papek, pudrów dermatologicznych.

Go to Top