Zastosowanie
Właściwości fizykochemiczne
Postać: biały lub żółty, krystaliczny proszek
Rozpuszczalność: trudno rozpuszczalny w wodzie i etanolu
Postać leku recepturowego: roztwory, zawiesiny, maści, krople i maści do oczu, krople do uszu, czopki, globulki, proszki
Wykaz B – substancja silnie działająca
Doustnie i doodbytniczo (d. max.): D. max. jednorazowa: 1,0 g D. max. dobowa: 2,0 g
Dopochwowo (dawki maksymalne): D. max. jednorazowa: 1,0 g D. max. dobowa: 1,5 g
Zastosowanie
- Zakażenia skóry, trądzik różowaty, wyprysk łojotokowy, zapalenie skóry wokół ust
- Zakażenia okołozębowe i dziąseł
- Rzęsistkowica, bakteryjne zakażenia pochwy
- Bakteryjne zapalenie spojówek
Działanie
Grupa pochodnych nitroimidazolu – w wyniku przyjęcia elektronu od ferrodoksyny (białko obecne u drobnoustrojów beztlenowych) powstaje związek rodnikowy z reaktywną grupą nitrozową, która wchodzi w reakcję z DNA, powoduje jego uszkodzenie i śmierć drobnoustroju
- Przeciwbakteryjne
- Przeciwpierwotniakowe
Działania niepożądane
Po podaniu w chorobach przyzębia mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo jelitowe – nudności, wymioty, bóle brzucha.
Działania niepożądane po podaniu dopochwowym występują rzadko, gdyż wchłonięciu ulega tylko 20% dawki, natomiast mogą się pojawić:
- Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
- Zakażenia drożdżakowe w okolicach narządów płciowych
- Zaburzenia hematologiczne
Po podaniu na skórę:
- Zaczerwienienie, podrażnienie, pieczenie
- Świąd
- Rumień
- Suchość skóry
- Nasilenie trądziku
Niezgodności recepturowe
W związku ze słabą rozpuszczalnością metronidazolu w wodzie, krople oczne należy sporządzać w stężeniu nie wyższym niż 0,75%.
