Brak w magazynie
Klindamycyna jest antybiotykiem z grupy linkozamidów. Jako substancja pro receptura występuje w postaci chlorowodorku. Ma postać białego krystalicznego proszku, który łatwo rozpuszcza się w wodzie, a trudno w etanolu. Jako surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej wykorzystywana jest przy sporządzaniu głównie preparatów do stosowania zewnętrznego: roztworów, globulek dopochwowych, maści, emulsji, żeli i kremów. Klindamycyna działa bakteriostatycznie, a w większych dawkach może działać bakteriobójczo. Mechanizm działania leku polega na hamowaniu biosyntezy białka w komórkach bakteryjnych poprzez wiązanie się z podjednostką 50S rybosomu. Substancja posiada szerokie spektrum działania: jest aktywna wobec ziarenkowców Gram-dodatnich, z wyjątkiem enterokoków, a także wobec większości bakterii beztlenowych. Chlorowodorek klindamycyny wykorzystywany jest w ginekologii w leczeniu zakażeń bakteryjnych pochwy (w postaci globulek, roztworów do irygacji lub kremów dopochwowych), w dermatologii głównie w leczeniu trądziku pospolitego i różowatego oraz bakteryjnych zakażeń skóry. W laryngologii ma zastosowanie w bakteryjnych zakażeniach jamy ustnej, nosa, ucha i przyzębia, np. w postaci preparatów do pędzlowania lub kropli i maści do nosa.
Preparaty z chlorowodorkiem klindamycyny należy sporządzać w warunkach aseptycznych.
Chlorowodorek klindamycyny wykorzystywany jest w ginekologii w leczeniu zakażeń bakteryjnych pochwy, w dermatologii głównie w leczeniu trądziku pospolitego i różowatego oraz bakteryjnych zakażeń skóry. W laryngologii ma zastosowanie w bakteryjnych zakażeniach jamy ustnej, nosa, ucha i przyzębia.
Klindamycyna jest antybiotykiem z grupy linkozamidów. Jako substancja pro receptura występuje w postaci chlorowodorku. Ma postać białego krystalicznego proszku, który łatwo rozpuszcza się w wodzie, a trudno w etanolu. Jako surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej wykorzystywana jest przy sporządzaniu głównie preparatów do stosowania zewnętrznego: roztworów, globulek dopochwowych, maści, emulsji, żeli i kremów. Klindamycyna działa bakteriostatycznie, a w większych dawkach może działać bakteriobójczo. Mechanizm działania leku polega na hamowaniu biosyntezy białka w komórkach bakteryjnych poprzez wiązanie się z podjednostką 50S rybosomu. Substancja posiada szerokie spektrum działania: jest aktywna wobec ziarenkowców Gram-dodatnich, z wyjątkiem enterokoków, a także wobec większości bakterii beztlenowych. Chlorowodorek klindamycyny wykorzystywany jest w ginekologii w leczeniu zakażeń bakteryjnych pochwy (w postaci globulek, roztworów do irygacji lub kremów dopochwowych), w dermatologii głównie w leczeniu trądziku pospolitego i różowatego oraz bakteryjnych zakażeń skóry. W laryngologii ma zastosowanie w bakteryjnych zakażeniach jamy ustnej, nosa, ucha i przyzębia, np. w postaci preparatów do pędzlowania lub kropli i maści do nosa.
Preparaty z chlorowodorkiem klindamycyny należy sporządzać w warunkach aseptycznych.
Klindamycyna działa bakteriostatycznie, a w większych dawkach może działać bakteriobójczo. Mechanizm działania leku polega na hamowaniu biosyntezy białka w komórkach bakteryjnych poprzez wiązanie się z podjednostką 50S rybosomu. Substancja posiada szerokie spektrum działania: jest aktywna wobec ziarenkowców Gram-dodatnich, z wyjątkiem enterokoków, a także wobec większości bakterii beztlenowych.
Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.
