Neomycyna należy do grupy antybiotyków aminoglikozydowych. Działa bakteriobójczo głównie na bakterie Gram-ujemne oraz gronkowce np. Staphylococcus aureus. Podstawą mechanizmu działania jest zaburzanie biosyntezy białka w komórce bakteryjnej poprzez wiązanie się z podjednostką 30S rybosomu.
Surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej ma postać białego lub żółtawobiałego proszku o właściwościach higroskopijnych. Bardzo łatwo rozpuszcza się w wodzie, ale trudno w etanolu. Siarczan neomycyny wykorzystywany jest przy sporządzaniu preparatów do stosowania zewnętrznego: roztworów, zawiesin, maści (3%), maści do oczu (0,5%), kropli do oczu, nosa i uszu (0,5%), aerozoli (0,5%) oraz globulek dopochwowych. Często może występować z innymi antybiotykami lub substancjami o aktywności przeciwzapalnej. Ma zastosowanie w leczeniu bakteryjnych schorzeń skóry, zwłaszcza ropnych zakażeń wywoływanych przez gronkowce (czyraczność, liszajec), ropnych powikłań alergicznych skóry oraz zakażonych niewielkich oparzeń i odmrożeń. W okulistyce substancję wykorzystuje się w ostrym i przewlekłym zapaleniu spojówek, owrzodzeniu rogówki oraz zapaleniu brzegów powiek.
Dodatkowe informacje:
Preparaty z neomycyną należy sporządzać w warunkach aseptycznych.
Roztwory wodne neomycyny są najtrwalsze w pH ok. 6, dlatego substancję stosuje się w stężeniu 0,5%, które pozwala na osiągnięcie tej optymalnej wartości.
Preparaty z neomycyną można wyjaławiać termicznie lub przez sączenie wyjaławiające.
W celu doprowadzenia do izotoniczności stosuje się 1,9% roztwór kwasu borowego, a jako konserwanty boran fenylortęciowy i alkohol β-fenyloetylowy.
W maściach neomycyna wykazuje większą trwałość w podłożach bezwodnych niż uwodnionych.
Przy sporządzaniu oraz przechowywaniu należy pamiętać, że siarczan neomycyny jest wrażliwy na światło, wilgoć oraz podwyższoną temperaturę.
Leczenie bakteryjnych schorzeń skóry, zwłaszcza ropnych zakażeń wywoływanych przez gronkowce (czyraczność, liszajec), ropnych powikłań alergicznych skóry oraz zakażonych niewielkich oparzeń i odmrożeń. W okulistyce substancję wykorzystuje się w ostrym i przewlekłym zapaleniu spojówek, owrzodzeniu rogówki oraz zapaleniu brzegów powiek.
Nie stosować na sączące się rany, duże powierzchnie uszkodzonej skóry oraz owrzodzenia żylakowe, ponieważ powoduje to wchłanianie neomycyny do krwi, co może prowadzić do wystąpienia działania toksycznego.
Nie stosować u dzieci poniżej 12 r.ż.
Nie zaleca się stosowania u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią.
Neomycyna należy do grupy antybiotyków aminoglikozydowych. Działa bakteriobójczo głównie na bakterie Gram-ujemne oraz gronkowce np. Staphylococcus aureus. Podstawą mechanizmu działania jest zaburzanie biosyntezy białka w komórce bakteryjnej poprzez wiązanie się z podjednostką 30S rybosomu.
Surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej ma postać białego lub żółtawobiałego proszku o właściwościach higroskopijnych. Bardzo łatwo rozpuszcza się w wodzie, ale trudno w etanolu. Siarczan neomycyny wykorzystywany jest przy sporządzaniu preparatów do stosowania zewnętrznego: roztworów, zawiesin, maści (3%), maści do oczu (0,5%), kropli do oczu, nosa i uszu (0,5%), aerozoli (0,5%) oraz globulek dopochwowych. Często może występować z innymi antybiotykami lub substancjami o aktywności przeciwzapalnej. Ma zastosowanie w leczeniu bakteryjnych schorzeń skóry, zwłaszcza ropnych zakażeń wywoływanych przez gronkowce (czyraczność, liszajec), ropnych powikłań alergicznych skóry oraz zakażonych niewielkich oparzeń i odmrożeń. W okulistyce substancję wykorzystuje się w ostrym i przewlekłym zapaleniu spojówek, owrzodzeniu rogówki oraz zapaleniu brzegów powiek.
Dodatkowe informacje:
Preparaty z neomycyną należy sporządzać w warunkach aseptycznych.
Roztwory wodne neomycyny są najtrwalsze w pH ok. 6, dlatego substancję stosuje się w stężeniu 0,5%, które pozwala na osiągnięcie tej optymalnej wartości.
Preparaty z neomycyną można wyjaławiać termicznie lub przez sączenie wyjaławiające.
W celu doprowadzenia do izotoniczności stosuje się 1,9% roztwór kwasu borowego, a jako konserwanty boran fenylortęciowy i alkohol β-fenyloetylowy.
W maściach neomycyna wykazuje większą trwałość w podłożach bezwodnych niż uwodnionych.
Przy sporządzaniu oraz przechowywaniu należy pamiętać, że siarczan neomycyny jest wrażliwy na światło, wilgoć oraz podwyższoną temperaturę.
Siarczan neomycyny działa bakteriobójczo na bakterie Gram-ujemne, zwłaszcza pałeczki (z wyjątkiem Haemophilus), prątki gruźlicy oraz S. aureus. Nie działa na Pseudomonas aeruginosa.
