Zastosowanie
Surowiec farmaceutyczny przeznaczony w recepturze aptecznej do wytwarzania mieszanek płynnych o działaniu nasercowym, także kropli złożonych. Surowiec recepturowy łączony w kompozycjach z innymi substancjami leczniczymi.
-
Nalewka z ziela konwalii mianowana to preparat galenowy sporządzony według przepisu farmakopealnego. Nalewka zawiera glikozydy kardenolidowe, flawonoidy, saponiny steroidowe, kwasy organiczne. Substancja farmaceutyczna wykazuje działanie nasercowe, uspoka
-
Zastosowanie
Glikozydy kardenolidowe zawarte w zielu miłka wiosennego wykazują działanie nasercowe. Zwiększają siłę skurczu mięśnia sercowego oraz pojemność minutową, sprawiając, że serce pracuje wydajniej. Dodatkowo działają moczopędnie i uspokajająco, pobudzają nerw błędny, rozszerzają naczynia wieńcowe oraz zwalniają rytm oddechowy. Znalazły zastosowanie w leczeniu niewydolności krążeniowej, zwłaszcza prawokomorowej, rozedmy płuc, zapalenia oskrzeli oraz w terapii dusznicy bolesnej. Glikozydy miłka wiosennego słabo się kumulują, delikatne działanie nalewki spowodowane jest częściową hydrolizą glikozydów w kwaśnym pH żołądka – wchłonięte z przewodu pokarmowego są znacznie mniej aktywne niż związki wyjściowe.
-
Zastosowanie
Neomycyna należy do grupy antybiotyków aminoglikozydowych. Działa bakteriobójczo głównie na bakterie Gram-ujemne oraz gronkowce np. Staphylococcus aureus. Podstawą mechanizmu działania jest zaburzanie biosyntezy białka w komórce bakteryjnej poprzez wiązanie się z podjednostką 30S rybosomu.
Surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej ma postać białego lub żółtawobiałego proszku o właściwościach higroskopijnych. Bardzo łatwo rozpuszcza się w wodzie, ale trudno w etanolu. Siarczan neomycyny wykorzystywany jest przy sporządzaniu preparatów do stosowania zewnętrznego: roztworów, zawiesin, maści (3%), maści do oczu (0,5%), kropli do oczu, nosa i uszu (0,5%), aerozoli (0,5%) oraz globulek dopochwowych. Często może występować z innymi antybiotykami lub substancjami o aktywności przeciwzapalnej. Ma zastosowanie w leczeniu bakteryjnych schorzeń skóry, zwłaszcza ropnych zakażeń wywoływanych przez gronkowce (czyraczność, liszajec), ropnych powikłań alergicznych skóry oraz zakażonych niewielkich oparzeń i odmrożeń. W okulistyce substancję wykorzystuje się w ostrym i przewlekłym zapaleniu spojówek, owrzodzeniu rogówki oraz zapaleniu brzegów powiek.
Dodatkowe informacje:
Preparaty z neomycyną należy sporządzać w warunkach aseptycznych.
Roztwory wodne neomycyny są najtrwalsze w pH ok. 6, dlatego substancję stosuje się w stężeniu 0,5%, które pozwala na osiągnięcie tej optymalnej wartości.
Preparaty z neomycyną można wyjaławiać termicznie lub przez sączenie wyjaławiające.
W celu doprowadzenia do izotoniczności stosuje się 1,9% roztwór kwasu borowego, a jako konserwanty boran fenylortęciowy i alkohol β-fenyloetylowy.
W maściach neomycyna wykazuje większą trwałość w podłożach bezwodnych niż uwodnionych.
Przy sporządzaniu oraz przechowywaniu należy pamiętać, że siarczan neomycyny jest wrażliwy na światło, wilgoć oraz podwyższoną temperaturę.
-
Zastosowanie
Nystatyna, zwana też Mykostatyną lub Fungicydyną, to antybiotyk polienowy o działaniu przeciwgrzybicznym. Nie jest wchłaniana z przewodu pokarmowego i zastosowana wewnętrznie działa jedynie na powierzchni błon śluzowych. Substancja farmaceutyczna wykorzystywana głównie w leczeniu zakażeń grzybiczych, szczególnie w przypadkach kandydozy jamy ustnej, przewodu pokarmowego, układu moczowo-płciowego, skóry, gałek ocznych, paznokci, a także w profilaktyce zakażeń grzybiczych po leczeniu antybiotykami lub kortykosteroidami, jak również u chorych na nowotwory złośliwe. Istotne jest, że Markostatyna nie wykazuje działania przeciwbakteryjnego, ani przeciwpierwotniakowego. Substancja farmaceutyczna wykorzystywana głównie na skórę i błony śluzowe. Surowiec farmaceutyczny przeznaczony do wytwarzania leków w zakresie receptury aptecznej. Przede wszystkim wytwarza się preparaty lecznicze do stosowana miejscowego: maści, żele, kremy, zasypki, pasty, zawiesiny. Ewentualnie w recepturze aptecznej sporządza się zawiesiny do stosowania w jamie ustnej, a także recepturowe globulki dopochwowe.
-
Zastosowanie
Farmakopea Polska XII wyróżnia aż trzy monografie oleju rycynowego: Olej rycynowy oczyszczony, Olej rycynowy uwodorniony oraz Olej rycynowy pierwszego tłoczenia, który wykorzystywany jest w recepturze aptecznej. Otrzymuje się go poprzez tłoczenie na zimno z nasion rącznika pospolitego. Ma on postać jasnożółtej, higroskopijnej cieczy, która praktycznie nie rozpuszcza się w wodzie, ale miesza się etanolem 96 st. Jako surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej wykorzystywany jest głównie do sporządzania emulsji, roztworów i maści. Zazwyczaj stosuje się go w preparatach do użytku zewnętrznego, ponieważ natłuszcza, zmiękcza i regeneruje skórę, a także działa nawilżająco i wygładzająco, zapobiegając nadmiernemu parowaniu wody. Może wspomagać gojenie się ran i oparzeń. Stosowany na włosy, paznokcie i rzęsy, działa wygładzająco oraz przyspiesza ich wzrost. Olej rycynowy stosowany jest także doustnie, zwykle w formie emulsji. Po podaniu wewnętrznym wykazuje efekt przeczyszczający, więc wykorzystuje się go w krótkotrwałej terapii zaparć (może być stosowany przez maksymalnie kilka dni).
W recepturze aptecznej, popularnym preparatem z olejem rycynowym jest oliwka salicylowa, którą stosuje się np. w łuszczycy. Ze względu na słabą rozpuszczalność kwasu salicylowego w oleju rzepakowym, część oleju należy zamienić na rycynowy.
Surowiec wykorzystuje się także w maściach lub czopkach z balsamem peruwiańskim, ponieważ daje on liczne niezgodności, a dobrze rozpuszcza się w oleju. Przed dodaniem balsamu do podłoża maściowego lub czopkowego, należy rozetrzeć go z olejem rycynowym.
-
Zastosowanie
Olej rzepakowy w recepturze aptecznej wykorzystywany jest jako substancja pomocnicza – rozpuszczalnik w postaciach leku do użycia zewnętrznego. Sam w sobie również charakteryzuje się korzystnymi właściwościami, chroni skórę przed wolnymi rodnikami, dzięki czemu ogranicza powstawanie zmarszczek. Dodatkowo łagodzi skórę trądzikową i naczynkową, łagodzi podrażnienia i nawilża skórę.
-
Zastosowanie
Olejek eukaliptusowy jest płynem o lekko żółtawej barwie i charakterystycznym zapachu. Otrzymywany jest poprzez destylację z parą wodną ze świeżych liści gatunków Eucalyptus, bogatych w 1,8-cyneol, którego zawartość w olejku nie może być mniejsza niż 70,0%. Olejek słabo rozpuszcza się w wodzie, dobrze w rozpuszczalnikach organicznych. Jako surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej wykorzystywany jest przy sporządzaniu preparatów do stosowania wewnętrznego i zewnętrznego: roztworów, maści, zawiesin, emulsji. Wykazuje aktywność przeciwbakteryjną, przeciwgrzybiczą, przeciwwirusową i przeciwzapalną. Ze względu na działanie wykrztuśne, preparaty z olejkiem mogą być stosowane doustnie w łagodzeniu kaszlu związanego z przeziębieniem u osób pow. 12 r.ż. Olejek stosowany w postaci inhalacji powoduje rozszerzenie oskrzeli, udrożnienie zatok oraz łagodzenie stanów zapalnych jamy ustnej, gardła, krtani i oskrzeli. Można go także dodawać do kąpieli. Jako składnik płukanek do ust, działa odświeżająco i łagodzi ból gardła. Miejscowe stosowanie preparatów przynosi ulgę w bólach mięśniowych i reumatycznych. Olejek eukaliptusowy jest także wykorzystywany w recepturze jako środek poprawiający zapach.
-
Zastosowanie
Olejek lawendowy jest płynem o jasnożółtej barwie i charakterystycznym kwiatowo-ziołowym zapachu. Otrzymywany jest ze świeżych kwiatów lawendy (Lavandula officinalis) na drodze destylacji z parą wodną. Olejek słabo miesza się z wodą, ale rozpuszcza się w etanolu. Jako surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej wykorzystywany jest głównie przy sporządzaniu preparatów do stosowania zewnętrznego: roztworów, mazideł i maści. Olejek lawendowy działa uspokajająco, ułatwia zasypianie oraz łagodzi stany napięcia nerwowego. Dodatkowo, wykazuje również aktywność przeciwzapalną i przeciwbakteryjną. Ze względu na działanie kojące i antyseptyczne surowca, wykorzystuje się go w dermatologii. Preparaty z tym składnikiem stosowane są pomocniczo w leczeniu egzemy, wyprysków, trądziku, oparzeń oraz zakażeń skóry i paznokci. Olejek wykazuje także działanie przeciwbólowe – pomaga łagodzić bóle reumatyczne oraz migrenowe.
-
Zastosowanie
Substancja farmaceutyczna wykazująca działanie terapeutyczne, wiatropędne, rozkurczające mięśnie gładkie, pobudzające procesy trawienne, żółciopędne, wykrztuśne, słabe przeciwbólowe, przeciwświądowe, przeciwbakteryjne, odwadniające, przeciwpasożytnicze. Stosowany głównie w stanach spastycznych przewodu pokarmowego, wzdęciach, kolce jelitowej, chorobach wątroby i dróg żółciowych, pomocniczo w tzw. mokrym kaszlu, stanach chorobowych skóry (z uczuciem swędzenia, pieczenia, pokrzywka). Wykorzystywany przy nerwobólach, bólach głowy, bólach reumatycznych (przynosi subiektywne odczucie zniesienia bólu), także w laryngologii, stomatologii. Surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej przeznaczony do wytwarzania preparatów złożonych, kremów, mleczek, toników, sztyftów donosowych, kropli, roztworów alkoholowych, rzadziej jako preparat stosowany samodzielnie. Preparat wykorzystywany w aromaterapii, inhalacjach. W niewielkich ilościach również jako substancja poprawiająca smak, nadająca orzeźwiający, świeży zapach np. płyny do płukania jamy ustnej i gardła. Surowiec recepturowy łączony w kompozycjach z innymi substancjami leczniczymi.
-
Zastosowanie
Papaweryny chlorowodorek to alkaloid izochinolinowy znajdujący się w opium. Nie wyróżnia się jednak działaniem narkotycznym. Dla celów przemysłowych substancja farmaceutyczna pozyskiwana w sposób syntetyczny. Papaweryny chlorowodorek to środek o działaniu silnie rozkurczającym mięśnie gładkie narządów wewnętrznych o bezpośrednim działaniu na komórkę mięśniową. Z kolei w obrębie dróg żółciowych, moczowych, przewodu pokarmowego, naczyń krwionośnych i oskrzeli ma właściwości przeciwskurczowe, prowadzi do niewielkiego obniżenia ciśnienia tętniczego. W recepturze aptecznej używany do sporządzania preparatów leczniczych stosowanych wewnętrznie. Surowiec farmaceutyczny przepisywany w kompozycjach z innymi substancjami leczniczymi.
-
Zastosowanie
Parafina ciekła, zwana też olejem parafinowym, to mieszanina oczyszczonych, płynnych węglowodorów alifatycznych, będąca produktem ubocznym procesu destylacji ropy naftowej. Substancja przeznaczona do celów farmaceutycznych odznacza się bardzo wysoką jakością. Substancja farmaceutyczna nie wchłania się z przewodu pokarmowego, nie ulega też trawieniu, co sprowadza się do działania przeczyszczającego (parafina pokrywa warstwą ochronną wewnętrzną ścianę jelita grubegoi rozmiękcza masę kałową). Substancja apteczna zastosowana miejscowo odznacza się właściwościami natłuszczającymi, ochronnymi, zmiękczającymi, tworząc tłusty film okluzyjny, który przeciwdziała nadmiernej utracie wody przez naskórek. Substancja recepturowa stosowana czasem w połączeniu z wazeliną, parafiną stałą, olejem silikonowym. Surowiec farmaceutyczny wykorzystywany w recepturze aptecznej przy sporządzaniu maści leczniczych, mleczek, śmietanek kosmetycznych, kremów tłustych, półtłustych, nawilżających, mazideł, pomad, czasem także olejków do masażu.
-
Zastosowanie
Parafina stała, zwana jest także Parafiną twardą, to substancja farmaceutyczna, która wykorzystywana w postaci przetworzonej na skórę odznacza się działaniem natłuszczającym, ochronnym, zmiękczającym, tworzy na powierzchni naskórka hydrofobowy film okluzyjny. Surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej przeznaczony do wytwarzania maści, kremów, masek parafinowych, sztucznej wazeliny.
-
Zastosowanie
Pilokarpiny chlorowodorek jest alkaloidem występującym w liściach krzewu Pilocarpus jaborandi, ma dość długotrwałe działanie parasympatykomimetyczne, podobne do acetylocholiny. Powoduje zwężenie źrenicy i zwiększenie odpływu płynu śródgałkowego, co doprowadza do obniżenia ciśnienia śródgałkowego. Silnie pobudza czynność wydzielniczą ślinianek, gruczołów potowych, łzowych, gruczołów układu pokarmowego i gruczołów śluzowych oskrzeli. Substancja farmaceutyczna znalazła zastosowanie w okulistyce (leczenie jaskry), w zespole Sjögrena (zwiększenie wydzielania śliny), a także jako antidotum w związku z zatruciem atropiną. Surowiec farmaceutyczny stosowany w recepturze aptecznej szczególnie przy sporządzaniu preparatów okulistycznych: maści i kropli do oczu. Substancja recepturowa przepisywana w kompozycjach z innymi substancjami leczniczymi.