Neomycyna należy do grupy antybiotyków aminoglikozydowych. Działa bakteriobójczo głównie na bakterie Gram-ujemne oraz gronkowce np. Staphylococcus aureus. Podstawą mechanizmu działania jest zaburzanie biosyntezy białka w komórce bakteryjnej poprzez wiązanie się z podjednostką 30S rybosomu.
Surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej ma postać białego lub żółtawobiałego proszku o właściwościach higroskopijnych. Bardzo łatwo rozpuszcza się w wodzie, ale trudno w etanolu. Siarczan neomycyny wykorzystywany jest przy sporządzaniu preparatów do stosowania zewnętrznego: roztworów, zawiesin, maści (3%), maści do oczu (0,5%), kropli do oczu, nosa i uszu (0,5%), aerozoli (0,5%) oraz globulek dopochwowych. Często może występować z innymi antybiotykami lub substancjami o aktywności przeciwzapalnej. Ma zastosowanie w leczeniu bakteryjnych schorzeń skóry, zwłaszcza ropnych zakażeń wywoływanych przez gronkowce (czyraczność, liszajec), ropnych powikłań alergicznych skóry oraz zakażonych niewielkich oparzeń i odmrożeń. W okulistyce substancję wykorzystuje się w ostrym i przewlekłym zapaleniu spojówek, owrzodzeniu rogówki oraz zapaleniu brzegów powiek.
Dodatkowe informacje:
Preparaty z neomycyną należy sporządzać w warunkach aseptycznych.
Roztwory wodne neomycyny są najtrwalsze w pH ok. 6, dlatego substancję stosuje się w stężeniu 0,5%, które pozwala na osiągnięcie tej optymalnej wartości.
Preparaty z neomycyną można wyjaławiać termicznie lub przez sączenie wyjaławiające.
W celu doprowadzenia do izotoniczności stosuje się 1,9% roztwór kwasu borowego, a jako konserwanty boran fenylortęciowy i alkohol β-fenyloetylowy.
W maściach neomycyna wykazuje większą trwałość w podłożach bezwodnych niż uwodnionych.
Przy sporządzaniu oraz przechowywaniu należy pamiętać, że siarczan neomycyny jest wrażliwy na światło, wilgoć oraz podwyższoną temperaturę.
